ما دل دوستان به جان بخریم

ور جهان دشمنست غم نخوریم

گر به شمشیر می زند معشوق

گو بزن جان من که ما سپریم

آن که صبر از جمال او نبود

به ضرورت جفای او ببریم

گر به خشمست و گر به عین رضا

نگهی بازکن که منتظریم

یک نظر بر جمال طلعت دوست

گر به جان می دهند تا بخریم

گر تو گویی خلاف عقلست این

عاقلان دیگرند و ما دگریم

باش تا خون ما همی ریزند

ما در آن دست و قبضه می نگریم

گر برانند و گر ببخشایند

ما بر این در گدای یک نظریم

دوست چندان که می کشد ما را

ما به فضل خدای زنده تریم

سعدیا زهر قاتل از دستش

گو بیاور که چون شکر بخوریم

ای نسیم صبا ز روضه انس

برگذر پیش از آن که درگذریم

تو خداوندگار باکرمی

گر چه ما بندگان بی هنریم